Wat is toeval precies?

Soms vallen er situaties en gebeurtenissen samen, die zo toevallig zijn en een gevoel oproepen dat er wat geregeld wordt. Het is te toevallig, hier wordt wat bijgestuurd.

Nog heel goed weet ik de situatie rondom de begrafenis van de opa van mijn kinderen, mijn schoonvader van ooit. De begrafenis zou in besloten kring zijn en daar hoorde ik ook bij. Al eerder had ik een uitvaart meegemaakt  in die familie, er werd toen nagenoeg niet persoonlijk gesproken, alleen de uitvaartverzorger voerde het woord. De avond er voor besprak ik met mijn partner hoe jammer ik dat vond, zo'n onpersoonlijke  bijeenkomst, eigenlijk wilde ik gewoon zelf iets zeggen!  

Maar was dat niet een stap te ver? Ik maakte geen deel meer uit van die familie! Hoe moest ik dit aanpakken? Wat zou ik willen zeggen en kon ik dat wel?  Ik ben nl een stotteraar en spreken in het openbaar is dan best lastig.

Er was nog een nachtdienst te gaan, die gewoon lekker druk was en de volgende ochtend op de fiets naar huis had ik een gesprek met mezelf , wat voelde of hier een regisseur bij was. Ik had al bedacht wat ik zou willen doen, het zou een gedicht zijn van Bram Vermeulen, als ik straks thuis zou komen, dan zou ik dat boek van Bram pakken en als het open zou vallen bij dat bewuste gedicht,  dan zou ik het willen doen. Uiteraard moest ik  nog wel vragen of ik het zou mogen  doen.

Thuisgekomen, je voelt het al aankomen, pak ik met bonzend hart dat boek, ik zit op de bank en laat het openvallen. . . . .en echt niet omdat er leesvouwen  zijn, maar het  valt open precies bij het gedicht dat ik wil gaan lezen. Mijn hart klopt in de keel, ik voel me gesteund en gestuurd. 

Ik heb gesproken die dag,  het ging goed en het voelde goed. 

Die dag was bijzonder en ik kon een bijdrage zijn.

Go