Wat reizen met een mens doet

Een rondje Maleisië 

Wat een ervaring is dat toch elke keer weer om in een ver tropisch land samen met de man te bewegen. Een paar daagjes hier, ontdekken hoe je van de ene plek naar de andere beweegt, merken dat wij zeker niet de enige reizigers zijn en vooral bij lange na niet de jongsten.

Meerdere malen is me naar de leeftijd gevraagd en zonder  aarzelen kom ik lachend uit voor mijn 60 jaar, de man had uiteindelijk zijn grapje klaar, hij was 26 en ik zijn moeder. 

Van te voren hadden we natuurlijk het een en ander gepland, onder andere het beklimmen van de Mount Kinabalou, de hoogste berg van Maleisië. Mijn trainingsschema was niet heel fanatiek, ik dacht het wel te kunnen redden op wilskracht en het feit dat ik geen zittend werk doe. Dat viel wel een beetje tegen. Het is een 2-daagse tocht in een park met een verplichte gids erbij en vol-pension georganiseerd, de eerste dag wordt er gelopen van 1200 naar 3300 meter, daar is een overnachtingsplek waar heerlijk wordt gekookt voor de lopers, waar we ervaringen konden delen, maar vooral bijkomen van de lastige klim. We hadden regen en hoe hoger we kwamen, hoe meer het pad veranderde in een rivier en "dicht bij de berg blijven" bleek een steeds natter klusje. Daarbij kwam denk ik ook nog een wat lage suikerspiegel, kortom ik werd een beetje boos op de berg en mijn stappen lukten niet meer heel erg goed.

Na wat eten en rusten, overleggen, maar ook bedenken dat we niet dit hele stuk gedaan hebben om het niet af te maken,er is eigenlijk alleen maar doorgaan! Midden in de nacht met de andere lopers mee naar boven, lampje op het hoofd, dat houdt de handen vrij voor andere dingen. In het donker de weg naar boven, soms langs touwen, maar heel veilig door de vele gidsen om ons heen. Langzaam wordt het dan licht en zie je de wereld op 4044 (!) meter, de zon kwam af en toe door en bescheen de berg prachtig. Doordat het zo zwaar was is de voldoening groot.

De afdaling was vooral een aanslag op de beenspieren, de spierpijn was heftig en ik heb er zelfs pijnstillers voor geslikt en zeker 3 dagen bemoeilijkte  dat de bewegingen enorm. Als het stroeve lopen of stappen erg opviel aarzelde ik niet om me te trots te verontschuldigen dat we de Kinabalou gedaan hadden. Het fitte gevoel na de spierpijndagen, het weer willen lopen, het voelen dat de benen het weer aan kunnen, dat is erg prettig.

Go